Nikifor Krynicki /1895-1968/, niezwykły artysta, Łemko z Krynicy, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Drowniak, jest dziś powszechni uznawany za najwybitniejszego, obok słynnego malarza francuskiego Henri Rousseau, twórcę z kręgu sztuki „naiwnej”.
Artysta był bardzo mocno związany uczuciowo z Krynicą i z Łemkowszczyzną,gdzie mieszkał i tworzył. Tamtejsze beskidzkie widoki i pejzaże z szachownicami pól na stokach górskich i łemkowskimi wioskami w dolinach, ze stacyjkami kolejowymi i cerkwiami, wyraził w malarstwie w sposób tak piękny i osobisty, jak nie uczynił nikt inny. Malarstwa uczył się sam od najmłodszych lat. Było to dla niego bardzo trudne, gdyż nie potrafił czytać ani pisać, a z powodu wrodzonej wady wymowy, którą był dotknięty, ludziom niełatwo było go zrozumieć, co ogromnie utrudniało mu kontakty ze światem zewnętrznym. Został jednak „wynagrodzony” przez naturę wrodzoną „absolutną malarską intuicją”, pozwalającą mu dokonywać w sposób nieomylny zestawień kolorystycznych, którymi zachwycają się podziwiający jego obrazy znawcy malarstwa na całym świecie.
Zbigniew Wolanin
/kurator Muzeum Nikifora w Krynicy-Zdroju/
