W polu zainteresowań Haliny Wrzeczyńskiej znalazły się nauki ścisłe, szczególnie te związane z fizyką. Artystka doceniała w nich ład, harmonię i logikę, których poszukiwania w doświadczeniach empirycznych przynosiły niewymierne rezultaty. Podobnie jak tytuł prezentowanej pracy, założenia twórcze malarki krystalizowały się do początku lat 70. XX wieku. Wtedy skierowała swoje rozważania ku sztuce, którą nazywała fantastyczną, a dziś budzi skojarzenia z op-artowską konwencją. Nawiązanie to nie jest zaskakujące, jeśli prześledzi się tytuły serii obrazów Wrzeszczyńskiej takich jak: Barwy widmowe, Przenikanie form podstawowych, Interferencja, czyli zagadnień związanych z optyką. Wśród specjalistycznej problematyki można odszukać również tę nawiązującą do natury, jednak na zupełnie innym poziomie zgłębienia tematu niż dotychczas znane z twórczości artystów. Dotyczą one na przykład geologii a dokładniej mineralogii, co Halina Wrzeszczyńska zwizualizowała w obrazach Struktury krystaliczne.
