4. Juliusz NARZYŃSKI (1934-2020)
Bez tytułu, 1969

Juliusz Narzyński urodził się w 1934 roku w Warszawie. Ukończył stołeczną Akademię Sztuk Pięknych, zdobywając w 1959 roku dyplom w pracowni profesora Artura Nachta-Samborskiego. Przez wiele lat związany z artystycznym życiem warszawskiej bohemy został członkiem powstałej w 1963 roku grupy Rekonesans. Od 1966 roku kierował Galerią Sztuki Współczesnej na Starym Mieście w Warszawie (po Marianie Boguszu i jego Krzywym Kole). W 1973 roku natomiast objął kierownictwo pracowni malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie ASP im. Władysława Strzemińskiego) poświęcając się pracy dydaktycznej. Zmarł w 2020 roku w Warszawie. Był laureatem wielu nagród, m. in. Nagrody na II Biennale Sztuki w Iglesias (1963), Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1969) oraz stypendystą Rządu Holenderskiego (1970). Brał udział w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych, a jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych, m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Narodowym w Poznaniu, czy Muzeum Narodowym w Kielcach, a także za granicą w Danii, Francji, Holandii, we Włoszech i w USA. Twórczość Narzyńskiego jest wyrazem unikalnej osobowości artystycznej oraz reakcją na panujące trendy i stanowiska w sztuce. Jego prace odzwierciedlają ewolucję jego myśli i podejścia do sztuki w miarę upływu czasu, stanowiąc nie tylko wyraz indywidualnej ekspresji, ale również dialogu z otaczającym go światem artystycznym i kulturowym. Początkowo artysta mocno zafascynował się informelem, z czasem jednak mięsiste, biologiczne formy zderzone zostały ze zgeometryzowanymi elementami, zawieszonymi w nieokreślonej przestrzeni. Kolor służył odrealnieniu portretowanych przedmiotów, a za pomocą malarskich metafor Narzyński kreował oniryczne imaginacje. Krytycy doceniają twórczość Narzyńskiego, zwracając uwagę na poetyckość jego wizji oraz kunszt, z jakim posługiwał się, tworząc abstrakcyjne kompozycje inspirowane informelem, czy surrealistyczne pejzaże.