Jednymi z głównych tematów zachowanych dzieł Tymona Niesiołowskiego są akty i martwe natury o specyficznej perspektywie. Artysta malował też obrazy przedstawiające wizerunki klaunów i „błędnych rycerzy”, jak na przykład Don Kichot. Edukację artystyczną odebrał we Lwowie oraz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1919 roku należał do ruchu artystycznego formistów. Mieszkał również w Wilnie, a od 1945 roku osiadł w Toruniu, gdzie należał do ruchu artystycznego Grupa Toruńska. Malarz i grafik tworzył swoje obrazy czerpiąc inspiracje z twórczości Władysława Ślewińskiego i Paul’a Gauguin’a oraz skupionej w kręgu francuskiego malarza szkoły z Pont-Aven. Charakterystycznymi cechami jego obrazów są czarna linia konturu oraz intensywna barwa obrazu zbliżona do palety używanej przez Henri’ego Matisse’a. W późniejszym okresie twórczości Tymona Niesiołowskiego wybrzmiewają echa koloryzmu i impresjonizmu, jak w prezentowanym płótnie Akt leżący, gdzie artysta powtarza dobrze znany kanon ukazywania ciała kobiety pod postacią leżącej w swobodnej pozie postaci Wenus. W 1967 roku odbyła się w bydgoskim muzeum wystawa pośmiertna dzieł artysty. Kolejny pokaz, w stulecie urodzin malarza, odbył się w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1982 roku. Ostatnia prezentacja dorobku artystycznego Tymona Niesiołowskiego miała miejsce w Muzeum Okręgowym w Toruniu w 2005 roku.
Niesprzedane
