Tadeusza Gronowskiego można nazwać projektantem i dekoratorem rzeczywistości począwszy od lat 20. XX wieku. Jako autor plakatów, ilustrator i projektant dekoracji wnętrz nieomal zdominował na 50 lat estetykę branży, którą dziś nazwalibyśmy marketingiem i reklamą. Utrzymane w stylistyce art déco kompozycje Tadeusza Gronowskiego, jak wspomina Antoni Słonimski można było znaleźć w kalendarzu, na który spogląda się rano, na opakowaniu papierosów, po które sięga się do kawy, plakatach i ilustracjach reklamowych, które widniały w aktualnie czytanych magazynach. Ta wszechobecność Tadeusza Gronowskiego oraz wszechobecność w przestrzeni publicznej i świadomości społecznej skłoniła również pisarza do określenia artysty mianem „Michała Anioła Warszawy”.
Tadeusz Gronowski był człowiekiem niezwykle elokwentnym, kulturalnym, przede wszystkim jednak był wyjątkowym estetą. Popularności projektanta można doszukiwać się, nie tylko w pomysłowości i warsztacie jakim dysponował, ale właśnie w tych cechach charakteru. Równocześnie był bacznym obserwatorem panującej mody. Artysta współpracował z takimi wydawnictwami, jak Skamander, Życie Literackie, Pani czy Arkady. Projektował materiały reklamowe czy aranżacje wnętrz dla Orbisu, Wedla, producenta proszku do prania Radion, specyfiku, który „sam pierze”. Jest autorem logotypu Polskich Linii Lotniczych LOT. Współpracował również jako scenograf z Teatrem Narodowym w Warszawie.
Niesprzedane
