Janusz Orbitowski był związany z krakowskim środowiskiem artystycznym, gdzie studiował w pracowni Adama Marczyńskiego. Jako dydaktyk prowadził zajęcia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych od 1970 roku. Zajmował się abstrakcją geometryczną budując swoje trójwymiarowe kompozycje z rąbów i prostokątów często w neutralnych barwach. Zabieg ten miał zwrócić uwagę odbiorcy na kluczowe elementy twórczości Orbitowskiego jakim były badanie przestrzeni, gra światła i cienia, ruchu i ich wzajemnej relacji. Między innymi dlatego dzieła artysty zaliczane są również do nurtu op-artu.
