W 1967 roku odbyła się w Muzeum Narodowym w Warszawie wielka wystawa dzieł Eugeniusza Eibischa. Na kolejną dużą prezentację jego prac, miłośnicy talentu malarza urodzonego w Lublinie, musieli poczekać aż do 2007 roku. Właśnie wtedy, w dwudziestą rocznicę śmierci artysty, zorganizowano wystawę „Mnie interesuje tylko kolor”. Te cztery słowa Eugeniusza Eibischa, które posłużyły za tytuł wystawy doskonale charakteryzują jego malarstwo. Mimo, że na przestrzeni lat sposób malowania ulegał zmianie cały czas głównym bohaterem obrazu była barwa, nawet jeśli kompozycje były utrzymane w monochromatycznej tonacji, jakby zabarwione jednym wiodącym kolorem dodawanym po trochu do każdego innego użytego w kompozycji. Bywało, że barwa czy struktura kompozycji na tyle dominowały w dziele, że trudno jest rozpoznać temat. Niektóre z jego prac, jak na przykład znajdujące się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie „Martwa natura z rybami” (MPW 3812 MNW) czy „Kompozycja w kurniku” (MPW 3787 MNW), zbliżają się niemal do malarstwa abstrakcyjnego i tylko dzięki woli i talentowi malarza granica ta nie została przekroczona. Dowodzi to tylko tego, jak wybitnym malarzem był Eugeniusz Eibisch. Dodatkową charakterystyczną cechą prac Eibischa jest fakt, że gdy w okresie międzywojennym przebywał we Francji, część prac sygnował skrótem nazwiska: Ebiche.
Artysta studia odbył w Krakowie w latach 1912-1920 w pracowniach Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa. Dzięki uzyskanemu w 1922 roku stypendium wyjechał do Paryża, gdzie związał się z kręgiem artystów École de Paris do którego należeli m.in. Louis Marcoussis, Mojżesz Kisling, Henryk Hayden, Eugeniusz Zak i Wacław Zawadowski. Kilka lat później w Krakowie został założony Komitet Paryski (kapiści), dzięki któremu utworzona została filia krakowskiej uczelni artystycznej w Paryżu, skupiająca się wokół pracowni Józefa Pankiewicza, a kolejnym jej patronem był Wacław Zawadowski. W 1939 roku Eugeniusz Eibisch wrócił do Krakowa by objąć katedrę rysunku na macierzystej uczelni, a latach 1945-1950 był jej rektorem. Niemal kolejnych dziesięć lat piastował analogiczne stanowisko w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Niesprzedane
